Irysy i róże

Gdy wielkie słońce oddaje pokłon małemu księżycowi
I pokornie chyli się ku zachodowi
By przekazać władzę nocy
Właśnie wtedy
Po irysowo-różanym niebie
Płynie Boże miłosierdzie

Ciebie Boże, szukam

W wyjątkowości
Wyjętej ze zwykłego dnia
Obserwując biel
Pośród nieba błękitu
Gdy chmura za chmurą gna
Z delikatnością aksamitu

Ciebie Boże, szukam

Przyjacielu

Wiesz, u mnie całkiem w porządku
Opowiem ci wszystko od początku
Choć w sumie co by tu dużo mówić, po staremu
Może chwilę pomilczymy
Nie pytaj czemu

Fala

Widzisz falę, która prawdopodobnie chce zabrać Ci wszystko
A to tylko Ja przybliżam moje niebo, bo chcę być blisko

Dzień siódmy

Witaj, odpocznij
Dziś nie czas na troski
Naprawdę, zapomnij
To tylko błahostki

Czekałam, wiesz?
Może teraz się rozgościsz?
Oczywiście jeśli chcesz
Jeśli się na mnie nie złościsz

Nie, nie po to Cię zaprosiłam
Naprawdę, odpocznij
Wiem, wiem co wczoraj mówiłam
Zapomnij

Chcę tylko Twojej obecności
Bylebyś był
W tej chwili pełnej złożoności
Złożoność zmył

Szafa

Dobrze wie, że nikt jej nie szuka
A jednak po cichu palcami stuka
Drzwi się nie domykają, ale co z tego
I tak już nikt nie bawi się w chowanego