Szklana zasłona

Codziennie spoglądam w lustrzane odbicie
Szukam głębi w tym wizerunku
Ale jej nie widzę
Obraz jest odwrócony, może to dlatego
Może gdyby był odwzorowany dokładnie
                     oczami drugiego człowieka
Byłoby coś z tego
Ale mnie okłamuje
A ja dalej mu się przypatruję
Raz wyglądam na ładniejszą
Innym razem z małej krostki
Zrobi większą
Jednak to mało mnie przejmuje
Bo wszystko wciąż jest płaskie i płytkie
A do głębi dotrzeć usiłuję
I tęsknię skrycie
Za dawnym odbiciem
Które nie zadawało pytań

Czy dalej jestem tą samą osobą?
Czy coraz mniej mnie we mnie
Za tą szklaną zasłoną?

Ciebie Boże, szukam

W wyjątkowości
Wyjętej ze zwykłego dnia
Obserwując biel
Pośród nieba błękitu
Gdy chmura za chmurą gna
Z delikatnością aksamitu

Ciebie Boże, szukam