Kiedy pierwszy jesienny liść
Spadł na moją głowę
Zostawiając suche drzew granice
Godził się z rozstaniem
Jeszcze zdążył szepnąć mi do serca
Że żyję oczekiwaniem
By móc swobodnie szybować
A w końcu ułożyć się
Wśród nieułożonych
Jak myśli
Liści
Grzeszność swą pochować
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz